Bölgelerin sağlık hizmetlerinde hâlâ aşamadığı "cam tavan"

Genel olarak, performans endeksi ile vatandaş memnuniyeti düzeyi arasındaki korelasyon hastane (0,79) ve ayakta tedavi (0,80) bakım alanları için güçlü, sosyal ve kendi kendine yeterli olmayan alanlar için düşük (0,55), birincil bakım ve ilaçlara erişim için orta düzeydedir (0,64). Bu son iki yön için memnuniyet ülke genelinde genel olarak yüksektir, belirli kritik sorunlar yoktur.

Çalışma ayrıca sağlıkla ilgili yaşam kalitesini de analiz etti ve Trentino-Alto Adige'nin 0,938'lik bir değerle zirvedeki konumunu teyit ettiğini, Umbria'nın ise 0,840 QALY'ye (yaşam süresini yaşam kalitesiyle birleştiren maliyet-fayda analizinde kullanılan ölçüm birimi) eşit en düşük değeri kaydettiğini vurguladı. Crea çalışmasına göre, yaşam kalitesi kesinlikle sağlık performansına bağlı değildir: Güney'deki bazı bölgeler, düşük sağlık performansı seviyelerine sahip olmalarına rağmen, daha iyi performans gösteren bölgelerden daha yüksek bir yaşam kalitesi kaydediyor. "Bu olgu - Crea ayrıca şunu da belirtiyor - kültürel, eğitimsel ve çevresel faktörlerin yanı sıra vatandaşların farklı beklentilerine de atfedilebilir".

Performansı düşüren göstergeler, tam da en büyük bahsin oynanması gereken göstergelerdir: Akut bakım için işe yarayan bir hastane bakım seviyesine sahip olmaya devam ediyoruz, ancak yaşlı bir nüfusta tamamen eksik kalıyoruz ve herkes de öyle: Hala uysallık ve kendi kendine yeterli olmama konusunda kabul edilebilir standartlardan çok uzağız. "Hala personeli olmayan ve tam sosyal sağlık entegrasyonundan uzak olan, Misyon 5 ve Misyon 6'nın Ulusal Kurtarma ve Dayanıklılık Planı'nda bile birbirinden ayrı olduğu toplum evleri bugün bir cevap oluşturamaz ve bu durumda hastanelere sevk tetiklenir - Crea Sanità koordinatörü Federico Spandonaro gözlemliyor -. Ancak aynı İtalyan hastaneleri, Avrupa'daki en düşük hastaneye yatış oranıyla yirmi yıl öncesine göre %30 daha az yatışa sahip. Hastane bugün esasen uzman bakım sağlıyor çünkü tıbbımız bu hale geldi, ayrıca mevcut teknolojiler sayesinde. Bu bağlamda, kendi kendine yeterli olmama durumu hesaba katılmalıdır: NHS, şu ana kadar sağlık hizmeti dışı kabul edilen bu alanı da yöneterek yetkinliklerini genişletmelidir. Sonra insanları eğitmeye başlamalıyız: her zaman doktorlardan ve hemşirelerden bahsediyoruz ancak yaşlılar için ihtiyaç duyulan şey, onlara nasıl bakacağını bilen Oss'lardır, "masa altında" çalışan bakıcılar değil».

Performansa ilişkin ana anketin sonuçlarıyla karşılaştırıldığında, "yıllar geçtikçe panel göstergelerde en uygun gördüğü değerlerin çıtasını daha da yükseltiyor ve kimse oraya ulaşamıyor - Spandonaro yine gözlemliyor -. Belli bir beklenti düzeyinin ötesine geçmek mümkün değil çünkü muhtemelen sistem bugün artık mevcut kaynaklarla ve beklentileri karşılamak için sahip olduğu yapıyla baş edemiyor". Ancak, ilk bölge olan Veneto %55'e zar zor ulaşırsa, sanki bir "cam tavan" varmış gibi olur. Birinci ve diğer tüm Bölgelerin bunu aşmasını sağlayacak ne tür bir çaba olurdu? "Ayrıca, Bocconi'deki meslektaşlarımızla sistemin reformu için olası bir model üzerinde çalışıyoruz - uzman açıklıyor -. Elbette en kolay cevap daha fazla para koymak olurdu ama bir yandan hiç yok, diğer yandan yapı ve organizasyon değiştirilmezse, parayla çok az şey yapılabilir. Yıllardır, 25 milyarlık özel harcama karşısında yeni bir vizyona ihtiyaç olduğunu söylüyoruz. Vatandaşları ve sağlık fonlarını daha fazla dahil eden ve çeyreklik bir etki yaratan özel harcamayı geri kazanan bir organizasyon düşünmemiz gerekiyor. Sistem artık akut vakalar için klinik eylemi garanti ediyor ama insanların beklentilerini karşılayabilecek bir organizasyonu garantilemek kesinlikle mümkün değil".

Özel harcamalar dörtte birlik bir paya sahip, Spandonaro belirtiyor ve "bu artık görmezden gelemeyeceğimiz bir gerçek": Bocconi verilerinin bildirdiği gibi, sistem bugün reçete ettiği hizmetlerin yaklaşık %60'ını garanti edebiliyor çünkü kesinlikle dikkate alınması gereken uygunsuzluklar hariç, başka yerlere yönelmek zorunda kalan gerçek bir insan payı var. "Aynı ek sağlık fonları orta sınıfın savunması ve kesinlikle 'zenginler' için bir şey değil - Spandonaro gözlemliyor - çoğunlukla kolektif ve kurumsal. Bu fonların çoğunun hizmetler için ödeme yaparak NHS'nin olanaklarını kullanabilmeyi talep ettiğini de hesaba katarak işbirliği yapmanın bir yolunu bulmamız gerekiyor. Bu aynı zamanda sistemi yeniden düşünmek anlamına geliyor". Ama hangi personelle? "Çözücü faaliyetler için bir akreditasyon kurarsak, o zaman daha fazla personel alıp resmi kanalda da istihdam edebiliriz - cevap budur -. Ancak bu, sistem açısından çığır açıcı bir değişiklik olurdu: Kesin olan şey, NHS'nin "uymayan" her şeyin uygunsuz, yararsız ve adil olmadığını söyleyerek savunulamayacağıdır. Kendimizi modası geçmiş pozisyonlarda tutmaya devam edemeyiz".